Rozdział 2

Nad miastem powoli zapadał zmierzch. Letnie słońce odbijało się w zakurzonych szybach baru, przed którym piętrzyła się sterta granitowej kostki, gotowej do ułożenia na przygotowanym piaskowym podłożu. Przechodzący nieliczni goście wzbijali w powietrze kurz, który powoli  osiadał na wszystkim, co znajdowało się w jego zasięgu. Remont uliczki sprawiał, że większość stałych bywalców baru przeniosła się do pobliskich ogródków, rozstawionych na wyłożonym granitem placu. W otwartych drzwiach lokalu pojawił się szczupły mężczyzna w rozpiętej, sprawiającej wrażenie za dużej, wiatrówce. Rozejrzał się nerwowo i zasunął zamek błyskawiczny, ukrywając przypiętą pod pachą broń. Widząc przed sobą pustą uliczkę, ruszył szybkim krokiem i po chwili zniknął za rogiem. Po dłuższej chwili w drzwiach baru pojawił się kolejny mężczyzna. Był ubrany dość niedbale i gdyby nie atletyczna budowa ciała, można by pomyśleć, że to bezdomny szukający darmowego posiłku. On również rozejrzał się na boki. Po chwili zapalił papierosa i zaciągnął się chciwie kilka razy, uspokajając drżenie rąk. Ruszył w kierunku przeciwnym do swojego poprzednika i wkrótce stanął obok wysłużonego granatowego BMW z drzwiami noszącymi ślady malowania i mocno nadwyrężonym przednim zderzakiem. Wyciągnął nowiutką srebrną komórkę, która w jego rekach wyglądała dość dziwnie i wybrał numer.

- Ile razy mam Ci powtarzać, żebyś do mnie nie dzwonił z tego numeru? – nieprzyjemny głos rozległ się tuż obok jego ucha i sprawił, że mężczyzna aż się wyprostował.

- To co, mam do Szefa przyjść? – spytał, wyraźnie zbity z tropu.

- Jeszcze czego? Kartę TakTak-a kup, idioto! Czego chcesz?

- Kurwa, Szefie, problem jest – zaczął niepewnie – pamięta Szef tego Krzycha, cośmy go w zeszłym roku wzięli do roboty? Tego od komputerów – dodał i słysząc mruknięcie, które miało oznaczać, że jego rozmówca pamiętał, kontynuował – No, to tego Krzycha zamknęli dwa dni temu i chatę mu przeszukali…

- Streszczaj się Matole, bo mam mało czasu, a jakoś nie widzę związku – głos stał się jeszcze bardziej nieprzyjemny – Co ja mam do Twoich zasranych kumpli?

                Mężczyzna skulił się i pobladł, papieros zadrżał w jego dłoni. – No, bo on miał telefon tego doktora…

- O ja Cię… - spodziewał się przekleństw, ale z telefonu dobiegł go głuchy odgłos uderzającej o drewniany blat pięści. Skulił się jeszcze bardziej i rozejrzał nerwowo, jakby obawiając się, że ktoś usłyszy ich rozmowę. – A co ja mówiłem? – głos był zimny, ale spokojny – No co ja, kurwa, mówiłem? Żeby zniszczyć to gówno, tak? – odczekał chwilę – Skąd to wiesz?

- Od mojego kumpla, gliniarza – mężczyzna odprężył się trochę – mówił, że sprawdzają, czy to co u niego znaleźli, pasuje do zgłoszonych kradzieży  i ten telefon pasuje…

- Może to jakoś ukręcić? – głos nadal brzmiał nieprzyjemnie, ale nie to go najbardziej martwiło. Szef nie przeklinał, ale za to mówił ciszej, nawet z pewną uprzejmością, a to oznaczało, że był naprawdę  zły.

- Nie da się, Szefie – mężczyzna splunął na ziemię i zaciągnął się po raz ostatni papierosem, po  czym wprawnym ruchem pstryknął palcami, odrzucając go na jakieś dwa metry – namierzyli żonę tego doktora…

- No to postrasz ją, żeby czasami nie rozpoznała telefonu i po sprawie. Czekaj, ona chyba też jest lekarzem… - zastanowił się chwilę, jakby szukając w pamięci potrzebnych informacji – Dam Ci namiary, tylko kup kartę bez abonamentu i wtedy do mnie zadzwoń, zrozumiałeś?

- Tak Szefie – mężczyzna wyprostował się zadowolony, że rozmowa, której tak się obawiał, wreszcie dobiegła końca.

- Nie ciesz się.  Jak to przycichnie, telefon musi zniknąć! – głos znów zabrzmiał zimną uprzejmością i rozłączył się.

                Mężczyzna schował komórkę do kieszeni przybrudzonych dżinsów i podszedł do tlącego się papierosa. Wdeptał go ze złością w granitową kostkę i poszukał wzrokiem kiosku. – Kup kartę! – burknął do siebie – sra kasą, ale na wydatki nie da! – wiedział jednak, że mimo wszystko może się uważać za szczęściarza. Gdyby nie cynk od kumpla, byłby „ugotowany”. Szef nie puszczał płazem takich błędów, jak ten z telefonem.